Tesla heeft een samenwerking met Panasonic om batterijen te produceren in de Gigafactory in Sparks, Nevada (zie foto).
Oorspronkelijk ging het om de cilindrische batterijen voor auto’s in het formaat 18650. Dat houdt in dat elke batterij cel, 18 mm in diameter en 65 mm hoog is. Met de komst van de Model 3 (en Y) is er ook een cilindrische batterij cel genaamd 2170. Deze meet 21 mm in diameter en 70 mm hoog. Iets groter dus dan de 18650.
Er zijn twee soorten chemie die Tesla toepast in hun lithium-ion batterijen:
NCA: Nickel, Cobalt en Aluminium. Dit type wordt in de Tesla’s gebruikt, omdat deze chemie hogere vermogens aankan bij zowel opladen als ontladen (accelereren).
NMC: Nickel, Mangaan en Cobalt. Dit type wordt in de opslag producten gebruikt. Denk aan de Powerwall en Powerpack. Dit type chemie is beter geschikt voor een extra lange levensduur, maar kan minder grote C-waarden aan. Een voorbeeld: de Model S Performance heeft ongeveer 100 kWh aanboord. Het vermogen van de Model S is 600 kW bij maximaal accelereren. Dat is dus een factor 6. Deze factor wordt ook wel de C-waarde genoemd van batterijen. Waar de NCA chemie dus een C-waarde van 6 toelaat bij ontladen, laat de NMC chemie een lagere waarde toe.
Bij batterijen denk je al snel aan de levensduur en als we naar telefoons en laptops kijken, dan is de levensduur doorgaans niet geweldig. Hoe zit dat dan met de batterijen in de Tesla?
Plaatje van Tesla impact rapport 2019
Na zo’n 300.000 km heeft de batterij in de Tesla nog zo’n 90% capaciteit over. Deze cijfers zijn vooral gebaseerd op de Model S en X en de hoge km stand van de oudere modellen. De eerste tekenen van degradatie bij de Model 3 suggereren dat er minder degradatie plaatsvindt bij Model 3’s. Over een aantal jaar kunnen we daar goed op terugkijken.