Er zijn al heel wat ritten geweest van Nederland naar Oekraïne en terug door TOCNL, maar ook in Nederland zelf proberen we te helpen waar dat nodig is. Zo was er recent een jonge moeder Alyona die met haar 3 kinderen van 7, 5 en 1,5 jaar oud naar een opvangcentrum in Deventer moest worden gebracht. Of je nu lang of kort in Nederland bent, met 3 kleine kinderen heb je in geen tijd veel spullen en de trein is dan geen optie meer. En dan is er maar één lijntje nodig naar de TOCNL om dat op te lossen.
Ik (Winny, één van de leden van TOCNL en helemaal links op de foto met de rode jas die gesponsord werd door www.tesland.nl) werd gebeld door Paul van TOCNL, of ik van de week nog tijd had om een gezin van de ene locatie naar de andere te brengen. Ik kreeg daarbij hulp van Robin, een ander lid van TOCNL en rechts op de foto met de rode . Robin regelde in Soest een busje om de bagage te transporteren want dat paste niet allemaal in mijn Model 3. Hij regelde ook kinderzitjes voor in mijn Model 3 want we wilden het gezin op een veilige manier vervoeren. Van een lelijk, kaal gebouw in Sliedrecht op een industrieterrein ging het vervolgens naar Deventer waar een opvanglocatie is tegenover het station in het centrum van de stad, meerbepaald in het voormalige filmhuis. Het was een hele verbetering maar dat was eigenlijk niet de reden voor de verhuizing.
Deze locatie in Deventer (het is niet de enige opvangplek in die stad) is tot stand gekomen door de leden van een orkest uit Oekraïne die in Nederland verbleven. Zij zijn via hun muzikale netwerk in contact gekomen met het symfonieorkest van Deventer. Dat symfonieorkest van Deventer wist dat het gebouw van het filmhuis leegstond want het filmhuis is een tijd geleden verhuisd. Vervolgens is er geld opgehaald, is er aan de gemeente toestemming en natuurlijk ook een bijdrage gevraagd en werd het filmhuis in korte tijd opgebouwd tot een opvanglocatie.
Afgelopen week is er nog met man en macht en heel veel vrijwilligers hard gewerkt. Er werd gestuukt en geschilderd, er werden douches en toiletten geplaatst, er werden bedden en meubels van Ikea in elkaar gezet om het zo bewoonbaar en aangenaam mogelijk te maken. Er zijn gezinskamers met een kleine kitchenette gebouwd, waar gezinnen in ieder geval een eigen plekje hebben met wat privacy. De douches en toiletten waren er enerzijds voor mannen, anderzijds voor vrouwen en kinderen. Dat werd strikt gescheiden en dat gaf ook een gevoel van veiligheid. Omdat op deze locatie, naast de muziekschool, ook musici werden opgevangen werd de reden duidelijk waarom deze verhuizing moest plaatsvinden. Onze passagier Alyona bleek immers pianiste te zijn die er heel graag naartoe wilde. Via haar netwerk heeft zij contact kunnen leggen met het Oekraïense orkest en zo werd ze uitgenodigd in het filmhuis, waar ze met open armen werd ontvangen. En blijkbaar heeft ze intussen ook werk gevonden als pianiste.
Het hoeven niet steeds verre reizen te zijn om mensen gelukkig te maken, ook kortere ritten kunnen een verschil maken…
Door Winnie B.